Obornik w gnojowni

Jest to najbardziej rozpowszechniony sposób przechowywania obornika. Przy tym sposobie przechowywania obornika mocz z obory odprowadzany jest do oddzielnych zbiorników, a obornik codziennie wywozi się na gnojownię. Istnieją różne rozwiązania gnojowni. Najczęściej gnojownię stanowi nieprzepuszczalna płyta wykonana z betonu lub innego materiału. Płyta ta ma niewielki spadek ku środkowi, umożliwiający odprowadzenie wody gnojowej, tj. cieczy wypływającej z pryzmy obornika. Obornik należy na gnojowni układać partiami, których grubość po ubiciu powinna wynosić nie mniej niż 20?30 cm. Trzeba układać go równo i ściśle oraz ubijać, dla ograniczenia dostępu powietrza. W zależności od warunków pryzmowania stosy mogą osiągać wysokość do 2,5 m. Układanie obornika w stosy chroni go od wysychania, zbytniego przewietrzania, szybkiej fermentacji, a co za tym idzie, dużych strat azotu. Można też spotkać gnojownie przejazdowe, wgłębione ? ze ścianami bocznymi z betonu lub cegły, przypominające silosy. Dodatkowo można ubijać obornik przejeżdżając po nim wozem czy ciągnikiem. Niezależnie od szczegółowych rozwiązań konstrukcyjnych, przy przechowywaniu obornika na gnojowni straty azotu są niewiele większe niż przechowywanego w oborach wgłębionych.