Wplywy termiczne

Organizm zwierzęcy w wyniku przemian biochemicznych produkuje ciepło, które jest niezbędne między innymi do utrzymania stałej ciepłoty ciała. Organizm wykorzystuje tylko część wyprodukowanej energii cieplnej, resztę zaś oddaje do otoczenia. Otoczenie zimniejsze powoduje oddawanie ciepła z organizmu zwierzęcego nawet wtedy, gdy jest to dla niego szkodliwe. Regulacja oddawania ciepła do środowiska jest nieznaczna i może odbywać się tylko dzięki ograniczeniu dopływu krwi do naczyń obwodowych, jeżeniu sierści lub zmniejszeniu powierzchni parowania przez zwijanie się w kłębek albo skupianie się w stadzie. W otoczeniu przegrzanym organizm zwierzęcy czyni wszystko, aby zwiększyć oddawanie ciepła, ale możliwości te są również stosunkowo niewielkie ? głównie przez intensyfikację parowania z powierzchni błon śluzowych przewodu oddechowego i z powłok zewnętrznych ciała dzięki poceniu się, zianiu itp. Zwierzęta zużywają ciepło także na ogrzewanie przyjmowanych pokarmów, wody i wdychanego powietrza, jeśli temperatura ich jest niższa od ciepłoty ciała. Poznanie ?termicznego samopoczucia” zwierzęcia jest niemożliwe; można tylko określić pośrednio intensywność ochładzających wpływów otoczenia. Środowisko ?zabiera” zwierzęciu ciepło w różny sposób. Zimne otoczenie powoduje wypromieniowywanie ciepła przez organizm, a temperatura powietrza niższa od temperatury powierzchni ciała przyczynia się do unoszenia się ciepła, ruch powietrza zaś intensyfikuje jego utratę przez tzw. konwekcję wymuszoną. Bezpośredni kontakt fizyczny zwierzęcia z gruntem, posadzką, ścianą itp., o niższej temperaturze powoduje utratę ciepła przez bezpośrednie przewodnictwo termiczne.