Odbiorcą trzody chlewnej, bydła, cieląt i owiec przeznaczonych na ubój są głównie zakłady mięsne Centrali Przemysłu Mięsnego, a tylko kilka procent przejmują rzeźnie podległe Centralnemu Zarządowi Spółdzielni Rolniczych ?Samopomoc Chłopska” i Związkowi Spółdzielni Spożywców ?Społem”. Rzeźnie spółdzielcze na ogół przyjmują żywiec na zaopatrzenie miejscowe ? w rejonach nie objętych zaopatrzeniem w mięso przez zakłady mięsne CPMs. Część zakładów mięsnych musi zagospodarować żywiec z własnego zaplecza oraz zaplecza tych zakładów, w których są nadwyżki w stosunku do ich zdolności ubojowych. Spośród skupionych cieląt rzeźnych wybiera się te, które nadają się do dalszego odchowu ? na młode bydło rzeźne. Wyselekcjonowane cielęta ? w ilości kilkuset tysięcy sztuk rocznie ? kierowane są do gospodarstw uspołecznionych oraz indywidualnych. Stanowią one poważną bazę wyjściową do produkcji bydła rzeźnego w gospodarstwach specjalizujących się w opasie, lecz nie posiadających dostatecznej liczby własnych cieląt. Skupiony żywiec rzeźny jest sortowany przy odbiorze od dostawców lub w bazach zbiorczych CPMs. Sortowanie polega na wydzielaniu rodzajów, kategorii handlowych i klas żywca zgodnie z wymaganiami odbiorcy. W zasadzie żywiec z punktu skupu trafia wprost do zakładów prowadzących ubój. Obrót nim za pośrednictwem baz zbiorczych ma miejsce głównie w okresach sezonowej podaży przekraczającej zdolności ubojowe zakładów. Nadwyżki są przetrzymywane w bazach do czasu ponownego powstania możliwości uboju żywca.
