Zoohigiena jest nauką, która zajmuje się wpływem licznych czynników środowiska na zdrowie i produkcyjność zwierząt. Kształtowanie najbardziej odpowiednich warunków otoczenia, z uwzględnieniem higieny somatycznej i psychicznej zwierząt, jest podstawowym zadaniem zoohigieny. Odgrywa ona poważną rolę w prowadzeniu racjonalnej hodowli i chowu zwierząt gospodarskich, zwłaszcza wysokoprodukcyjnych. W wyniku stosowania przez wiele lat zabiegów hodowlanych dzisiejsze zwierzęta gospodarskie znacznie różnią się pokrojem i wydajnością od hodowanych w ubiegłym stuleciu. Te korzystne dla człowieka przeobrażenia umożliwiły uzyskiwanie coraz większej wydajności zwierząt, ale z drugiej strony ? spowodowały wzrost ich wymagań bytowych oraz częstsze zaburzenia stanu zdrowia niż u zwierząt ras prymitywnych. Z tego powodu niepokoi fakt, że wraz ze wzrostem wartości genetycznej zwierząt przez długi czas nie następowała, a obecnie zbyt wolno postępuje poprawa warunków środowiska hodowlanego i przystosowanie go do wymagań organizmów zwierzęcych. Organizm zwierzęcy znajdujący się w określonym środowisku wywiera wpływ na otoczenie, można więc uznać, że organizm i otaczające go środowisko tworzą jedność funkcjonalną. Takie ujęcie jest naczelną zasadą nowoczesnej zoohigieny. Jej podstawowym zadaniem jest badanie środowiska i jego dostosowanie do wymagań organizmu zwierzęcego. Dąży ona do poznania aktualnego stanu środowiska, ocenia jego wartość zoohigieniczną, podaje sposoby jego ukształtowania i poprawy oraz usiłuje przewidzieć skutki takiego postępowania.
