ZBIÓR OBSERWACJI
Standardowo używanym wyjaśnieniem jest twierdzenie, że istnieją alternatywne systemy w mózgu, które są przystosowane do „obsługi” różnych sygnałów wejściowych, każdy z nich jest stały, o niezmiennej budowie, i może być włączany i wyłączany przez zmieniające się sygnały. Rezultaty badań pokazują jednak, że zmienność funkcjonowania map neuronowych nie jest dyskretna czy dwuwartościowa, lecz raczej ciągła i wszechobecna. W związku z tym liczba alternatywnych systemów musiałaby być bardzo duża. Inny zbiór obserwacji dotyczy bardzo istotnych zjawisk psychologicznych. Podają one w wątpliwość przekonanie, że powstawanie złożonych zachowań u organizmów o wysoko rozwiniętych mózgach może być wyjaśnione wyłącznie przez proces „uczenia się”. Kryzys tego przekonania uwypukla podstawowy problem neurofizjologii: jak to możliwe, że organizm, początkowo mając do czynienia z niewielkim zbiorem „zdarzeń” czy „obiektów”, może następnie kategoryzować lub rozpoznawać nieskończoną liczbę nowych obiektów (nawet jeśli występują w innych kontekstach) jako podobne lub identyczne z elementami początkowego zbioru?
