NAUKA NIE OGRANICZA
Nauka ta nie ogranicza się jedynie do wąskiej sfery relacji człowieka z kościołem, ale powiązana jest z szerszymi zjawiskami ogólnohistorycznymi, przede wszystkim zaś z procesem realizowania się wolności. Reformacja religijna jest związana ze świeckim procesem emancypacji jednostki i tworzy całościowe zjawisko społeczno-historyczne. Hegel podnosi wiele aspektów „zepsucia” kościoła i zatracenia przez niego potęgi duchowej na rzecz potęgi duchownej. Sens reformacji ujmuje w następujący sposób: „I to jest istotna treść Reformacji: człowiek jest sam przez siebie przeznaczony do tego, by być wolnym”. Zmiany i różnice pomiędzy protestantyzmem a katolicyzmem są wynikiem zakwestionowania określonej wizji chrześcijaństwa; autorytetu kościoła (w to miejsce pojawia się Biblia), jego tradycji i dotychczasowej struktury. Hegel charakteryzuje kościół (szeroko komentując strukturę i dzieje kościoła średniowiecznego), przytaczając szereg szczegółów historyczno-doktrynalnych.
