HERAKLES I OMFALIA

Herakles po wykonaniu swoich dwunastu pokutnych prac, postanowił powtórnie się ożenić, a właśnie pewien król ogłosił, że wyda za mąż swoją córkę z pokaźnym wianem za tego, kto zwycięży go w strzelaniu z łuku. Herakles stanął do zawodów i oczywiście zwyciężył. Ale bracia królewny, którzy bardzo ją kochali, nie chcieli jej mu oddać, bo obawiali się, ze znowu może zabić zonę i ewentualne dzieci. Heros tak się rozgniewał, że zabił jednego z braci i bogowie za karę zesłali na niego wielką słabość, co dla zawsze pełnego siły i wigoru herosa było dotkliwą karą. Poszedł znowu Herakles do Pitii po radę, ale ona nie chciała z nim rozmawiać, znowu porywczy charakter wziął w nim górę i splądrował ze złości świątynię.
W końcu bogowie ustalili, że za karę i aby nauczył się trochę pokory trzeba go oddać na służbę do królowej Omfali?służba miała trwać trzy lata, ale dla hardego Heraklesa okazała się cięższa niż dziesięć lat u Eurysteusa. W królestwie Omfali, które było piękne i bardzo bogate porządek rzeczy był odwrócony: to kobiety były wojowniczkami, jeździły konno i prowadziły wojny, a mężczyźni czynili domowe posługi. Herakles został pozbawiony swojej maczugi, do rąk dano mu kądziel i posadzono przy krosnach. Królowa natomiast ubrana w jego zbroję upokarzała go przed całym swoim dworem tłukąc go butem po głowie.